maandag 29 juli 2019

De wortelvoeten van een kind

Lust jij wortelen? Ja natuurlijk! Al heb ik het hier niet over die mega gezonde oranje groentestengels, maar over een andere vorm van wortelen, ik ga het hebben over onze eigen kleine wortelvoetjes, die we ons hele leven meedragen, en zij ons.

De Wortelvoeten van een kind.



Wist jij, dat de stevigheid van de wortels van een kind het allerbelangrijkste is als het gaat om karaktervorming, leren en begrijpen, het waarom, wie, wat, waar en hoe? Wist jij, dat als een kind geen sterke wortels heeft, dat je het brein tekent voor het leven? Dat het brein van een kind letterlijk donker word, omdat er geen ontwikkeling plaatsvind? Ik ben geen gelovige, ik ben ook geen laborant. Ik ben geen expert, of kinderjuf, verpleegkundige en ik ben ook geen dokter. Ik ben enkel een kind dat de eigen wortels heeft gevonden en heeft leren begrijpen en voornamelijk, zich sterk gemaakt heeft. Ik ben een kind, waar de hersenscan zwart uitsloeg, waar maar hele kleine stukjes oplichtte in het donker. En met geduld, heel erg veel geduld. En werk, Heel erg veel werk, heb ik het voor elkaar gekregen om zo goed als het ging alle zwarte stukjes weer terug op te laten lichten. Nou, misschien niet alle, maar ik heb me toch verdomd een hoop aangepakt. Want ik en ieder ander zou niets minder verdienen, dan een evenwichtig brein en een goede gezondheid. Toch?

Hoe bedoel je dat dan? De Stevigheid van de wortels? Nou, symmetrisch gesproken. Zoals een boom sterk staat met zijn wortels, staat symmetrisch gezien ieder mens sterk met de eigen wortels. Hoe groter de boom, hoe groter de wortels. Als ik jou vertel dat als een kind in zijn of haar jonge jaren, geslagen word, geschopt word, uitgescholden word, naar geschreeuwd word, vergeten word, verlaten word en het laatste op de lijst veiligheid is voor het kind dan kan je je inbeelden dat elke keer, al is het nog zo klein of nog zo groot, elke keer, een heel klein stukje van de hersenen zwart word. Wat nou als ik he vraag je in te beelden dat een kind met een leeftijd van 6 maanden in de steek gelaten word door de moeder en vader, begint het brein daar al zwart te worden? Begint een zwaar en ongebalanceerd leven voor de toekomst daar al? Ja, zonder enige twijfel. Het kind zal geen ouders hebben, geen ''normale'' opvoeding hebben en daardoor zal het kind niet meemaken wat het brein nodig heeft om zich te ontwikkelen tot een sterk en slim, standvastig, verantwoordelijk en volwassen persoon. En het kind zal niet zomaar kunnen begrijpen wat er gebeurt om ons heen, omdat het kind een ernstig verstoorde hersenmotoriek heeft opgelopen door de verlating van de sterkste rolmodellen in het leven. Elke keer dat het kind geknuffeld zou moeten worden, elke keer dat het kind verzorgd zou moeten worden, aankleden, tandjes poetsen, hup naar school en de stem mist die influisterd, ik hou van je, doe voorzichtig, is een moment waarop het brein niet oplicht, waarop het brein niet reageert omdat het er niet zit. Omdat het kind simpel weg nooit de capaciteit heeft ontwikkeld om sterk te mogen staan in de toekomst, om zijn of haar eigen wortelen te begrijpen en te omarmen, om verder te leren en het brein te prikkelen, uitdagingen aan te mogen gaan en net zo hard weer mag wegrennen wetende dat de veilige haven altijd veilig zou blijven. Want wegrennen dat mag ook, niemand is perfect. Niemand heeft een perfect en volmaakt ''Wit brein''. Iedereen heeft wel een beetje donkere vlekken hier en daar, en als je er bewust van bent, dan gaat er een wereld open. Een wereld die voor anderen misschien onbegrijpbaar is omdat hun brein op die stukken al "wit" is. Maar deze wereld, deze wereld is het begin van jouzelf. Het begin van het alteren van het brein, jouw eigen brein. Aan het einde van de dag zijn al die oplichtende stukken, niets minder dan super kleine linkjes, kleine stroomschokjes die met de snelheid van het licht zichzelf, bewust en onbewust, ontwikkelen in je brein tot je een sterke connectie hebt, en als jij die kleine stukjes van je hersenen voed, als jij jezelf daar in kan ondersteunen en kan helpen zal je zien dat er binnen de kortste keren een wereld voor je opengaat. Een wereld waar je jouw negatieve gedachtes of behoeftes, langzaam maar zeker kan laten oplichten in je brein. En je langzaam maar zeker van een kleine baby, verlaten door de ouders, opbloeit tot een volwaardig persoon. Die ondanks alle zwarte plekken in het brein, net dat ene lichtpuntje heeft weten te vinden wat de sleutel is tot het transformeren van het brein. Jouw brein.

Iedereen heeft wortels, de ene heeft er sterkere dan de ander. De ander heeft er meer voor moeten vechten dan de ene, maar vergis je niet. Iedere connectie in je brein, ieder gedeelte dat oplicht is een stap naar verrijking. Het is een stap naar jezelf en naar het optimaal benutten van je karakter, je gelach, je gehuil, je boosheid, je verliefdheid en hetgeen wat voor jou belangrijk is. Het staat in connectie met wie wij zijn en waarom. De wortels zijn maar het begin. Jij beslist hoever jij je brein traint, van zwart gat tot een lichtgevend beeld. Wat er eigenlijk allemaal te zien is als een getraint oog kijkt, als er echt iemand voor je is, is nog mooier dan onze mooiste dromen. 





Geen opmerkingen:

Een reactie posten